. . . آدیـــنه ها . . .

... ای مـفـخـر آدیــنـه‌ام ... مـن عـاشـق دیـریـنـه‌ام ...

. . . آدیـــنه ها . . .

... ای مـفـخـر آدیــنـه‌ام ... مـن عـاشـق دیـریـنـه‌ام ...

دوران بعد از ظهور

بعد از ظهور امام زمان(علیه السلام) عدّه اى علیه آن حضرت وارد جنگ مى شوند و سعى خواهند کرد تا از تشکیل حکومت عدل الهى بر روى زمین ـ که وعده ى آن، از سوى انبیا و امامان(علیهم السلام) داده شده است ـ جلوگیرى کنند. امام(علیه السلام) ابتدا، آنان را به راه حق دعوت خواهد کرد و اگر قبول نکردند، با آنان وارد کارزار مى شود و هرگونه فساد و کژى را نابود خواهد کرد.

دوران پس از ظهور حضرت مهدى (عج) بدون شک، والاترین و شکوفاترین فصل تاریخ انسانیت است. آن دوران، دورانى است که وعده‌هاى خداوند درباره ى خلافت مؤمنان و امامت مستضعفان و وارثت صالحان، عملى مى گردد و جهان با قدرت الهى آخرین پرچمدار عدالت و توحید، صحنه‌ى شکوه مندترین جلوه‌هاى عبادت پروردگار مى شود.
امام باقر(علیه السلام) در تفسیر آیه ى (وَ قاتِلُوهُمْ حَتّى لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّهِ); مى فرماید: تأویل این آیه، هنوز نیامده است... پس زمانى که تأویل آن فرا رسد، مشرکان کشته مى شوند، مگر موحّد شوند و شرکى باقى نماند. و در حدیث دیگرى مى فرماید: با مشرکان جنگ مى کنند تا این که موحّد شوند و شریکى براى خدا قرار ندهند. چنان (امنیتى حاصل) مى شود که پیر زن کهنسال، از مشرق به مغرب مى رود، بدون آن که کسى جلوى او را بگیرد.  
 
یا صاحب الزمان جهان در انتظار طلوع خورشید است... 
خورشید تابان طلوع کن... تا ظلمتی را که در زمان غیاب نورت پدید آمده را بزدایی... 

نزدیک...

به نام او...
وقتی کسی را دوست داریم، همیشه خوبی‌اش را می‌خواهیم و برایش دعا می‌کنیم که سلامت باشد و گاه پیش می‌آید که به نیت او صدقه می‌دهیم تا به لطف خدا از گزند بلاها در امان بماند.
مهربان‌ترین روی زمین، آن که همه‌ی موجودات به دلیل حضور او روزی می‌خورند و زنده هستند، آن که برای ما از پدر مهربان‌تر و از مادر دلسوزتر و از برادر نزدیک‌تر است امام زمان (علیه‌السلام) است؛ کسی که بسیار دوست‌مان می‌دارد. ما هم این مهربان‌ترین را دوست داریم و آرزویمان این است که همیشه سلامت باشد. پس هر روز برای سلامتی‌اش صدقه می‌دهیم و برایش دعا می‌کنیم. او نیز که آقا و جوانمرد است چندین برابر تلافی خواهد کرد...
(نویسنده: یک دوست)
به امید او...

امید سبز

هر جمعه به جاده ی آبی نگاه می کنم و در انتظار قاصدکی می نشینم که قرار است خبر گام های تو را برای من بیاورد، گام های استوار و دست های سبزت را.


اگر بیایی، چشم هایم را سنگفرش راهت خواهم کرد.


تو می آیی و در هر قدم ، شاخه ای از عاطفه خواهی کاشت و قاصدکی را آزاد خواهی کرد.


تو می آیی و روی هر درخت پرشکوه، لانه ای از امید برای کبوتران غریب، خواهی ساخت.


صدای تو، بغض فضا را می شکافد. فضای مه آلودی که قلب چکاوک ها را از هر شاخه ی درختش آویزان کرده اند. تو با دست هایت بر قلب شقایق ها، رنگ سبز امید خواهی زد و با رنگ پرمعنای دریا خواهی نوشت: «به نام خدای امیدها»!


تو می آیی در حالی که دست هایت پر از گل های نرگس است.


تو دل سرد یکایک ما را با نواهای گرمت آفتابی می کنی و کعبه عشق را درآن بنا خواهی کرد. دست نوازش بر سر میخک هایی خواهی کشید که باد، کمرشان را خم کرده است.


تو حتی بر قلب کاکتوس ها هم رنگ مهربانی خواهی زد.


تو می آیی و با آمدنت خون طراوت و زندگی در رگ های صبح جریان پیدا خواهد کرد...


تو می آیی، ای پسر فاطمه، یوسف زهرا، یا مهدی!


به امید آن روز!


"نامه های دختران به امام زمان"

انتظاری دیگر...

 بسیارى دوست دارند بدانند امام در کجا زندگى مى‏کند.

در این باره : 

درباره محل اقامت امام در دوران غیبت کبرا نمى‏توان به طور دقیق به محلى خاص اشاره کرد . امام صادق - علیه السلام - به ابوبصیر فرمود: نیکوترین منزل مدینه است . علامه مجلسى نیز مى‏گوید: همین جمله دلالت مى‏کند آن حضرت غالبا در مدینه و اطراف آن به سر مى‏برد . امام باقر - علیه السلام - هم به کوه «ذى طوى‏» اشاره فرموده است; اما باید گفت هیچ کس به محل دقیق سکونت امام مهدى - علیه السلام - راه پیدا نمى‏کند; زیرا امام عصر به ابراهیم بن مهزیار فرمود: پدرم از من پیمان گرفته در سرزمینى پهناور و دوردست زندگى کنم تا از نیرنگ‏هاى گمراهان و متمردان امت تازه به دوران رسیده و گمراه، نهان و مصون باشم . این پیمان مرا بر فراز تپه‏هاى بلند و ریگزارها و سرزمین‏هاى مورد اطمینان افکنده است . برخى احتمال مى‏دهند امام در یکى از جزایر دوردست که با کشور مغرب چندان فاصله ندارد و به جزیره خضرا معروف است، به سر مى‏برد. گروهى نیز با منطبق دانستن اوصاف این جزیره با مثلث‏برمودا، آن مکان را محل سکونت امام زمان - عجل الله فرجه الشریف - مى‏دانند; زیرا به رغم تلاش‏هاى فراوان تا کنون کسى به کشف اسرار این مثلث توفیق نیافته است. بى‏تردید این نظر نادرست مى‏نماید . 

به استناد برخى از روایات، امام عصر - عجل الله فرجه الشریف - در زمان غیبت کبرا در همه جا حضور مى‏یابد، و یوسف وار به طور ناشناس میان مردم رفت و آمد مى‏کند . هیچ کس وى را نمى‏شناسد تا وقتى خداوند به او اجازه دهد خود را معرفى کند; چنانچه به یوسف صدیق اجازه داد خود را به برادرانش بشناساند . 

بر اساس روایت امام صادق - علیه السلام - ، یکى از جاهایى که امام عصر - عج الله فرجه الشریف - حضور مى‏یابد، صحراى عرفات در ایام حج است .

عبید بن زراره گفت: از امام صادق - علیه السلام - چنین شنیدم: زمانى فرا رسد که مردم امام خود را نبینند . او در روزهاى حج مردم را مى‏بیند ولى مردم او را نمى‏بینند .محمد بن عثمان، یکى از نواب اربعه، نیز در این باره مى‏گوید: والله ان صاحب هذا الامر یحضر الموسم کل سنة فیرى الناس و یعرفهم و یرونه و لایعرفونه; به خدا سوگند، صاحب این امر همه ساله در مراسم حج‏حضور پیدا مى‏کند . مردم را مى‏بیند و مى‏شناسد; ولى مردم - با این‏که او را مى‏بینند - نمى‏شناسند .  

adineha.blogsky.com 

یا حق...