سالی که نکوست ...

سلام؛

سال 1388 هجری شمسی هم، با تمام "فراز و نشیب‌ها" و "خوشی و ناخوشی‌ها" و "شیرینی و تلخی‌ها" و "لبخندها و اشک‌ها" و "موفقیت‌ها و شکست‌ها"ش گذشت.

توی این لحظه‌های پایانی عمر سال 1388، خاطرات قشنگ امسال مثل برق و باد از جلوی چشمام رد می‌شه و خاطرات سخت و غم انگیز، یه جایی گوشه‌ی ذهنم باقی می‌مونه تا یادم نره که دنیا کم کم داره به سمت سیاهی پیش می‌ره.

تا یادم نره که بهمون گفته بودن با هم مهربون باشید، بهمون گفته بودن که حق دیگران رو ضایع نکنید، بهمون گفته بودن به دیگران ظلم نکنید، گفته بودن بدگویی نکنید، گفته بودن دو به هم زنی نکنید، گفته بودن دروغ نگید، غیبت نکنید، فساد نکنید، حیله گری نکنید ...

و ما، هیچ کدوم از این حرف‌ها رو گوش نکردیم.

یادمون رفت که باید محبت کنیم، یادمون رفت که باید صادق باشیم، یادمون رفت که باید تلاش کنیم تا پاک زندگی کنیم، یادمون رفت که دست درازی به مال و جون و ناموس مردم خلاف فطرت انسانیه. یادمون رفت که خدا داره نگاهمون می کنه. یادمون رفت که شکر کنیم. یادمون رفت که انسان هستیم و باید انسانی زندگی کنیم. یادمون رفت که اخلاق مهمترین دارایی ما در این دنیای فانی محسوب می‌شه. یادمون رفت که خوب باشیم ...

حالا دیگه برای جبران گذشته‌ها، وقتی باقی نمونده. حالا باید تصمیم بگیریم از این به بعد درست بشیم، صحیح باشیم، پاک زندگی کنیم، خوب رفتار کنیم ...

توی سال جدید، از خدا براتون بهترین‌ها رو می‌خوام؛ تن سالم، لب خندون، جیب پر پول، ذهن پر از اندیشه‌های نیک و پایبندی با تمام وجود به انسانیت و اخلاقیات ...

امیدوارم امسال، سال تمام کردن نعمت از سوی خداوند برای شیعیان باشه و خداوند با فراهم کردن امکان ظهور مولای نازنینمون، آقای عزیزمون، جگر گوشه‌ی خانم فاطمه‌ی زهرا ( س ) و نور دل پیامبر زیبا سرشتمون ( ص )، حضرت قائم، مهدی موعود ( عج )، کمر خم شده‌ی ما زیر بار سختی‌های امروز دنیا رو راست نگاه داره تا بتونیم سربلندانه و مغرور، به اینکه شیعه بودیم و شیعه موندیم افتخار کنیم ...

یا حق