وظیفه‌ی ما چیست؟

سلام؛

یکی از بحث‌هایی که در حوزه‌ی مهدویت، بسیار پرهیجان و پرالتهاب دنبال می‌شه، بحث آماده‌سازی جامعه برای ظهور امام نازنینمون و فراهم‌آوری مقدمات این قیام هستش.

برخی از علما اعتقاد دارن که این قیام نیازمند شکل‌گیری جامعه‌ای است که عدالت و رفاه در اون جامعه‌ی اسلامی و دینداری مردمش به حد اعلا رسیده باشه و چنین حکومتی (هرچند کوچک و غیر رسمی) باید مقدمات ظهور رو فراهم بکنه.

از طرف دیگه، از احادیث واضحی که در مورد ویژگی‌های دنیا در آخرالزمان وجود داره، به وضوح مشخصه که در زمان قیام منجی، تمامی جهان رو ظلم و فساد و تباهی گرفته و انسان‌های مسلمان بسیار اندکی در جهان زندگی می‌کنن (که من به شخصه از این روایات تعبیر می‌کنم که انسان‌های خوب غیر مسلمان هم تعداد بسیار کمی خواهند داشت) و همین افراد، در کنار برخی دیگر از اصحاب امام زمان که به دنیا رجعت خواهند داشت، در مقابل ظلم و جور می‌ایستن.

با در نظر گرفتن تمام این فرایض، به نظر می‌رسه که حکومت اسلامی عادلانه و مرفه زمان فرج، از جمع شدن این انسان‌های خوب از اقصی نقاط دنیا در کنار هم شکل می‌گیره (و خب البته باز هم روایاتی هست مبنی بر اینکه در اون زمان، در گوشه و کنار جهان، گروه‌های کوچک وفادار به اسلام و یاور امام زمان (عج) وجود دارن که هر کدوم به نوبه‌ی خودشون قیام‌ها و تحرکاتی رو بر علیه ظلم و به قصد کمک به امام عصر انجام می‌دن).

با دونستن چنین موضوع مهمی، این سؤال پیش میاد که آیا ما از الآن باید برای تشکیل اون حکومت (آرمان شهر) تلاش بکنیم و مقدمات رو فراهم بکنیم و حداقل، حکومت خودمون رو به اون شرایط و ویژگی‌ها نزدیک بکنیم یا نه؟

البته متنی که امروز نوشته شد، مستدل و مستند به احادیث و روایاتی هست که به علت کمبود وقت اونها رو اینجا درج نکردیم. اما اگر عمری باقی بود، حتما در هفته‌های آتی به این مطلب با ارائه‌ی مدارک و اسناد تاریخی و روایی و احادیث مربوطه با ذکر منبع خواهیم پرداخت.

فعلا فقط به همین بسنده می‌کنیم که این تفکر در ذهن ما پیش بیاد که آیا ما در دوران غیبت وظیفه داریم جامعه رو برای ظهور آقا و مولامون آماده بکنیم یا اینکه باید بنشینیم و دست روی دست بگذاریم تا گروهی دیگه این کار رو بکنن و افتخار میزبانی معصوم چهاردهم (ع) نصیبشون بشه ...

یا حق، التماس دعا