آقا جانم، سلام؛
این روزها بهانه زیاده برای اینکه مزاحم شما بشم و مطلبی بنویسم و تقدیم کنم.
هم میشه از شهادت پدر بزرگوارتون مولا امام حسین (علیه السلام) گفت و هم میشه از شهامت عمهی آزادهتون بیبی زینب کبری (سلام الله علیها) نوشت.
این روزا میشه از بدحجابی بعضی از دختران ایرانی حرف زد. یا از بیغیرتی بعضی از پسران ایرانی.
خیلی راحت میشه باب حرف رو تو موضوع بینمازی جوونها باز کرد. یا در مورد غرق شدن ما آدمها توی زرق و برق دنیا میشه حسابی نامه رو طولانی کرد ...
آخ که چقدر حرف نگفته هست در مورد صهیونیسم و شیطانپرستی و فرقههای انحرافی و سست شدن پایههای باور آدمها به یکتایی خدا... آه که چقدر بغض فروخورده هست در مورد ایمیلهایی که هر روز بر ضد مقدسات اسلام و در توهین به معصومین، از سمت اطرافیان برای ما میاد ...
اصلا شاید بد نباشه از کمکاری و بیمسوولیتی برخی مسوولان کشور بگم، شایدم بهتر باشه از خطاها و اشتباهات و قصورات خودم بنویسم.
میتونم به خاطر مرحمتی که به حکومت اسلامی ما داشتید در رابطه با در اختیار گرفتن هواپیمای جاسوسی امریکا، ازتون تشکر کنم.
میتونم از اینکه مشت محکمی به دهان انگلیس زده شد و تونستیم این کفار رو از کشورمون بیرون کنیم و دستشون رو از خاک پاک ایران قطع کنیم براتون بنویسم.
میتونم چادر دختر ایرانی و شیعهی امروزی رو از نظر کارکرد تشبیه به علم و بیرق حضرت عباس بکنم یا تشبیه به شمشیر حضرت علی یا تشبیه به صدای رسای بیبی زینب...
خیلی حرفا میشه زد از اوضاع ایران و جهان. از وضع بشر. از دروغگویی و ریا و شرک دشمنای اسلام.
اما هر موقع که میخوام این حرفا رو با خودم مرور کنم، موضوعی توی ذهنم بهم تلنگر میزنه. نمیدونم استدلالم درسته یا نه. فقط میدونم که این فکر، خیلی وقته که ذهنمو درگیر کرده.
آقا جان، یه چیزی توی گوشم زمزمه میکنه که بنیان لشگر شما رو 313 نفر شیعهی واقعی تشکیل میدن. و شنیدهام که هر وقت شرایط برای ظهور مناسب باشه، شما به فرمان خدا، حجاب از روی چهرهی درخشانتر از ماهتون بر میدارید و نور رخسار شما رهسپار دلهای شیعیان میشه و جهان رو فراگیر میکنه.
و اینکه الآن شرایط حضور و ظهور فراهم نیست، یعنی هنوز 313 فرمانده که لیاقت خدمت به شما رو داشته باشن، توی این 7.5 میلیارد جمعیت کرهی زمین پیدا نمیشه. یعنی 313 تا یار خبره و توانمند و شجاع و مومن و خداترس و مهدیدوست، که شما بتونید بهشون اعتماد کنید و مایهی رضایت شما باشن در بین پیروان شما حضور ندارن.
نمیدونم این تفکرم چقدر درست یا غلط باشه. چقدر خام یا پخته باشه.
اما باعث میشه بیشتر از قبل به مظلومیت و غربت شما آگاه بشم و به بزرگی و عظمت روح شما پی ببرم و بیشتر به این فکر کنم که چقدر فاصله دارم با اون 313 نفر و چطور میشه این فاصله رو کم کرد ...
التماس دعا دارم آقا جان...
برای ما از خدا بخواید که به عقلمون برکت بده و به نگاهمون بصیرت ...
در پناه حق