پایداری

* بسم الله الرحمن الرحیم *

فضیلت پایداری بر ولایت امام ( علیه السلام ) در زمان غیبت

اگر کسی با همه ی سختی ها و دشواری های زمان غیبت ، به لطف خدا و دستگیری اهل بیت ( علیهم السلام ) بر معرفت امام ( علیه السلام ) و قبول ولایت ایشان ثابت قدم شد و از مسیر ایمان خارج نگردید ، ایمانش بسیار قیمتی و ارزشمند خواهد بود . چنین شخصی از جهت اینکه به امام غایب و دور از دیدگان ایمان آورده ، بر کسانی که زمان حضور ائمه ( علیه السلام ) را درک کرده و با دیدن نشانه های آشکار ، تسلیم شده اند ، برتری و فضیلت دارد .

رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند : " ای علی ! بدان که شگفت انگیزترین مردم از جهت ایمان و بزرگ ترین آنها از جهت یقین ، گروهی هستند که پیامبر را ندیده اند و از دیدن حجت ( خدا ) محجوب مانده اند و به سیاهی روی سپیدی ایمان آورده اند . " ( 1 )
سیاهی روی سپیدی می تواند کنایه از نوشته های قرآن و احادیث اهل بیت ( علیهم السلام ) باشد که ایمان در زمان غیبت امام ( علیه السلام ) با اتکا بر همین نوشته هاست .

در حدیث دیگری وقتی پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) از حضرت قائم ( علیه السلام ) یاد کردند ، چنین فرمودند : " خوشا به حال صبرکنندگان در غیبت او ! خوشا به حال کسانی که بر محبت ایشان ( ائمه ) پا بر جا می مانند ! آنها هستند کسانی که خداوند در کتاب خود ، ایشان را چنین توصیف کرده است : « کسانی که به غیبت ایمان دارند » ... " ( 2 )

راستی وقتی انسان معجزات و نشانه های حقانیت اهل بیت ( علیهم السلام ) را بالعیان مشاهده کند ، ایمان آوردن به آنها و تسلیم شدن به ایشان ، به مراتب ساده تر است از وقتی که انسان این گونه شواهد را مشاهده نکند و با مراجعه به نقل آن در تاریخ و احادیث ایمان آورد و با این حال ایمانش مانند ایمان کسی باشد که این چیزها را به چشم خود دیده و با گوش خود شنیده است . مردم زمان حضور ائمه ( علیهم السلام ) به گونه ای امتحان می شدند و اهل زمان غیبت هم به گونه ی دیگری مورد امتحان قرار می گیرند .
 
1 ) کمال الدین ، باب 25 ، ح 8 .
2 ) تفسیر برهان ، ج 1 ، ص 54 ، ح 6 . 

از کتاب معرفت امام عصر ( علیه السلام )

اگر به دیده ی ظاهر تو را نمی بینم

                 ولی تو را ز دل و جان جدا نمی بینم

                                   چنان که شیفته ی آن جمال زیبایم

                                                       که هر چه می نگرم جز تو را نمی بینم ...  

یا حق ...

احادیث

مَن ماتَ و لَم یعرف امام زمانِهِ ماتَ میتةً جاهِلیةً
هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است  

 

احادیثی از امام زمان (ع‌)

قُلُوبنا اَوعیَةٌ لِمَشیَّةِ اللهِ فَاذا شاءَ شِئنا
دلهای ما ظرف اراده و مشیت خداست پس هرگاه او چیزی را اراده کند،ما نیز همان چیز را اراده می کنیم. 

اِنّا غَیْرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِکم، ولا ناسینَ لِذِکْرِکم ، وَ لَو لا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللاَّواهُ ، وَ اصطَلَمَکُمُ العداءُ .

فَاتَّقُوا اللهَ جَلَّ جَلالُهُ وَ ظاهِرُونا .

ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌ کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ‌ایم که اگر جز این بود گرفتاری ‌ها به شما روی می‌‌‌‌‌‌‌‌ آورد و دشمنان شما را ریشه ‌کن می‌ کردند .

از خدا بترسید و ما را پشتیبانی کنید .

الَّذى یَجِبُ عَلَیْکُمْ وَ لَکُمْ أنْ تَقُولُوا : إنّا قُدْوَةٌ وَ أئِمَّةٌ وَ خُلَفاءُ اللهِ فى أرْضِهِ ، وَ اُمَناؤُهُ عَلى خَلْقِهِ ، وَ حُجَجُهُ فى بِلادِهِ ، نَعْرِفُ الْحَلالَ وَ الْحَرامَ ، وَ نَعْرِفُ تَأْویلَ الْکِتابِ وَ فَصْلَ الْخِطابِ .

امام زمان ( عجّل الله تعالى فرجه الشّریف ) فرمود : بر شما واجب است و به سود شما خواهد بود که معتقد باشید بر این که ما اهل بیت رسالت ، محور و اساس امور ، پیشوایان هدایت و خلیفه خداوند متعال در زمین هستیم .

همچنین ما امین خداوند بر بندگانش و حجّت او در جامعه مى باشیم ، حلال و حرام را مى شناسیم ، تأویل و تفسیر آیات قرآن را عارف و آشنا هستیم .

الحَقُّ مَعَنا ، فَلَنْ یُوحِشَنا مَنْ قَعَدَعَنّا ، وَ نَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا ، وَ الْخَلْقُ بَعْدُ صَنائِعِنا .

فرمود : حقانیّت و واقعیّت با ما اهل بیت رسول الله صلّى الله علیه و آله و سلّم مى باشد و کناره گیرى عدّه اى ، از ما هرگز سبب وحشت ما نخواهد شد ، چرا که ما دست پرورده هاى نیکوى پروردگار مى باشیم ; و دیگر مخلوقین خداوند ، دست پرورده هاى ما خواهند بود .

إنَّ الْحَقَّ مَعَنا وَ فینا ، لا یَقُولُ ذلِکَ سِوانا إلاّ کَذّابٌ مُفْتَر ، وَ لا یَدَّعیهِ غَیْرُنا إلاّ ضالٌّ غَوىٌّ .

فرمود : حقیقت - در همه موارد و امور - با ما و در بین ما اهل بیت عصمت و طهارت خواهد بود و چنین سخنى را هر فردى غیر از ما بگوید دروغ گو و مفترى مى باشد ; و کسى غیر از ما آن را ادّعا نمى کند مگر آن که گمراه باشد .

 

التماس دعا... یا حق...

غذای روح

* بسم الله الرحمن الرحیم * 

یکی از راه های حفظ دین ، کنترل کردن کتاب ها و مجلاتی است که انسان مطالعه می کند ، یا نوارهایی که گوش می کند ، یا فیلم هایی که می بیند . همه ی اینها باید حساب شده باشد و تا انسان مطمئن نشده است که آنچه می خواند یا می بیند یا می شنود از لحاظ فکری و اعتقادی سالم می باشد و او را نسبت به اعتقادش سست نمی کند ، نباید سراغ آن برود . هر کتابی را نباید خواند . پای صحبت هر کسی نباید نشست . دروازه ی دل را به سوی هر بیگانه و نااهل نباید گشود . همان گونه که انسان غذایی را که می خواهد بخورد ، تا مطمئن از سلامتش نشود ، استفاده نمی کند و از هر جایی و هر کسی آن را تهیه نمی کند . افکار و آراء و اندیشه ها را هم نباید از هر کسی گرفت و به هر کسی اعتماد کرد . قرآن به ما چنین سفارش می کند : " انسان باید در غذای خود نظر کند ( که چه چیزی را بخورد و چه چیزی را نخورد . ) " 

این غذا ، هم شامل غذای جسم و بدن آدمی می شود و هم غذای روح و فکر آدمی را در بر می گیرد . به همین جهت در حدیثی از امام باقر ( علیه السلام ) در پاسخ سوال راوی از " طعامه " در آیه ی شریفه چنین آمده است : " منظور از طعام علم اوست که کسب می کند ، باید نظر کند که از چه کسی آن را می گیرد . "   

گاهی انسان به نام تحقیق و از روی انگیزه های به ظاهر روشنفکرانه ، سراغ کتاب ها و مقالاتی می رود که از نظر علمی صلاحیت کافی را برای تشخیص درست و نادرستِ آن ندارد و آن وقت به خیال تحقیق ، آنچه را معتقد بوده به آسانی از دست می دهد و کم کم در آنچه یقین داشته شک می کند و آن گاه به خودش می آید که دیگر کار از کار گذشته و آن چنان فکر و قلبش از سخنان باطل و افکار انحرافی پر شده که دیگر سخن حق جایی در روح و قلب او ندارد و نسبت به هر فکر صحیحی ، موضعی خصمانه می گیرد .  

این کوری دل ممکن است با خواندن یک مقاله در یک روز – بین صبح تا غروب – واقع شود . زیرا مدت زمان انحراف ، بستگی به میزان قوت و ضعف بنیه ی ایمانی و علمی شخص دارد . اگر خیلی ضعیف باشد ، در مقابل یک طرز فکر به ظاهر زیبا اما در واقع فاسد ، نمی تواند مقاومت کند و به شک و تردید و سپس انکار می افتد . 

در احادیث ما نگه داشتن دین در زمان غیبت ، به نگه داشتن شاخه ی پر از خار در دست تشبیه شده است . این به خوبی سختی دینداری را در این زمان می رساند .
امام صادق ( علیه السلام ) می فرمایند :
" صاحب این امر ( ولایت و امامت ) غیبتی دارد که در آن زمان کسی که دین خود را حفظ نماید مانند کسی است که شاخه ی پر از خار قـَتاد (1) را با دست بتراشد . ( سپس حضرت این کار را با اشاره ی دست مجسم فرمودند . ) پس کدام یک از شما می تواند تیغ قـشتاد را با دست خود بـِکَند؟! ... صاحب این امر غیبتی دارد . پس بنده باید تقوای الهی را حفظ نماید و دین خود را رها نکند . " 

1 . قتاد نام درختی سخت است که خارهای آن مانند سوزن است . در عربی برای کارهای بسیار سخت و دشوار ، تراشیدن خارهای قتاد با دست ، به عنوان ضرب المثل به کار می رود . 

از کتاب معرفت امام عصر ( علیه السلام )
   

گر إذن رسد نگار ما هم برسد
                  در موسم گل بهار ما هم برسد
                                         گر ما همه یک صدا ، صدایش بکنیم
                                                             والله که شهسوار ما هم برسد

یا حق ...

دینداری غریبانه

* به نام خدا *

اوضاع زمان غیبت یک اوضاع آرام و بی دردسر نیست . شرایط به گونه ای است که انسان نباید از خطراتی که دینش را تهدید می کند , غافل شود . غفلت از این امر همان و از دست رفتن دین همان . انسان باید به مصلحت خودش بیندیشد و مشکلات زندگی او را از سعادت خویش غافل نسازد . به تعبیری که در روایات آمده است ، باید دینش را بگیرد و فرار کند . یعنی از مقابل دشمنانی که به اشکال مختلف می خواهند به دین او لطمه وارد کنند بگریزد . هر کسی ، توانایی مقابله و از پا در آوردن دشمن را ندارد . حفظ خود بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد .
امام جواد « علیه السلام » می فرمایند : " بعد از مرگ پسرم علی ( حضرت هادی « علیه السلام » ) نوری ظاهر می گردد ( یعنی حضرت عسکری « علیه السلام » ) . سپس نور پنهان می گردد ( زمان غیبت امام دوازدهم « علیه السلام » ) . پس وای بر کسی که به شک و تردید افتد ! و خوشا به حال آن غریبی که دین خود را بردارد و فرار نماید ! "
در زمان غیبت ، غریبانه زیستن انسان را در برابر انحرافات بهتر حفظ می کند . این صفتی است که مؤمنان از امام غریب خود – حضرت بقیة الله ارواحنا فداه – به ارث می برند .
اینها گوشه ای است از تصویر دینداری در زمان غیبت امام « علیه السلام » از دیدگاه احادیث اهل بیت « علیهم السلام » . با توجه به وجود این مشکلات ، باید دید راه چاره چیست و چگونه می توان از این خطرات گریخت و جان سالم به در برد . 

ادامه دارد ...

از کتاب معرفت امام عصر « علیه السلام »