روایت باران

به نام خدا... 

خیلی درده شب عاشورا خواب یه بیابون خشک و بی‌آب و علف رو ببینی، که فرشته‌های بارون دارن قطره‌قطره بارون می‌ریزن روی خاک تشنه‌اش. هر فرشته شبیه یه دختربچه‌ی ناز، یه قطره بارون توی دستشه و وظیفه داره برسوندش به زمین... بعد که از خواب بیدار میشی یادت میاد که موضوع چیه...  

به نقل از استاد بزرگوارم...

یه روایت از امام صادق (علیه‌السلام) هست که فرموده‌اند *شما سه خصوصیت رو در خودتون ایجاد کنید، ما خودمون بقیه‌ی کاراتون رو درست می‌کنیم. راست‌گو باشید. خوش‌قول باشید. امانت‌دار باشید.* 

سه تا سوال چالشی! 

۱. ما واقعا راست‌گو هستیم؟ وقتی روزی چند بار میگیم *لااله الا الله* یعنی هیچ خدایی جز الله نداریم؟ سرمون گرم خداهای خاکی نیست؟

۲. ما واقعا خوش‌قول هستیم؟ مگه روز الست به خدا قول ندادیم که به خدایی قبولش داشته باشیم؟ کوو پس؟؟؟؟ 

۳. ما واقعا امانت‌دار هستیم؟ مواظب اولین امانت که منصب *خلیفه‌ی خدا بودن* هست بودیم؟! 

خدایا! کمک... آقا مهدی! کمک... 

به امید خدا...

ایهام عصر

به نام خدا... 

عصر ایمان؛ 

عصر انسانیت؛ 

عصر نوع‌دوستی؛ 

عصر اخلاقیات؛ 

عصر خداشناسی؛ 

عصر فرهنگ؛ 

عصر پایبندی به ارزش‌ها؛ 

عصر طرفداری از منش‌های مقدس؛ 

عصر ایمان... 

از عصر تا غروب راهی نیست. چیزی به غروب تمام اینا نمونده... 

آقا مهدی... بیا دیگه... اما قبلش لایق‌مون کن. 

در پناه خدا... به امید ظهور.

محل اقامت و سکوت امام مهدی‏(ع)

 

موضوع محل اقامت و سکوت امام مهدی‏(ع) در زمان غیبت از جمله موضوع‏هایی است که ذهن بسیاری از مردم را به خود مشغول داشته است و معمولاً در مجالس و محافل مهدوی مورد پرسش قرار می‏گیرد.

 پیش از پاسخ‏گویی به این پرسش یادآوری این نکته ضروری است که برای غیبت امام مهدی‏(ع) دو معنا قابل تصور است:

 نخست ناپیدا بودن امام؛ یعنی اینکه آن حضرت در دوران غیبت از نظر جسمی از دیدگان مردم به دور است و و اگر چه آن حضرت مردم را می‏بیند و از حال آنها باخبر می‏شود، ولی کسی توان دیدن ایشان را ندارد.

 دوم، ناشناس بودن امام: در این فرض آن حضرت در طول زمان غیبت در میان مسلمانان حضور می‏یابد و با آنها مواجه می‏شود، ولی کسی او را نمی‏شناسد و به هویت واقعی‏اش پی نمی‏برد 

 1. محل‏های دور دست و ناآشنا برخی از روایات، محل خاصی را برای اقامت امام مهدی‏(ع) تعیین نمی‏کنند و جایگاه ایشان را در بیابان‏ها و کوه‏ها، مکان‏های دوردست و محل‏هایی می‏دانند که هیچ کس از آن آگاهی ندارد. از جمله در روایتی که از خود آن حضرت نقل شده است، ایشان خطاب به علی بن مهزیار می‏فرماید:

«ای پسر مهزیار! پدرم ابو محمد از من پیمان گرفت که هرگز با قومی که خداوند بر آنها خشم گرفته، آنها را لعنت کرده، برای آنها در دنیا و آخرت، بیچارگی رقم خورده و عذابی دردناک در انتظار آنان است، هم‏نشین نباشم و به من دستور داد که برای اقامت، کوه‏های سخت و سرزمین‏های خشک و دور دست را برگزینم». 

 2. محل‏های خاص و شناخته شده در برخی روایات، از مکان‏هایی خاص به عنوان اقامت‏گاه امام مهدی‏(ع) در دوران غیبت یاد شده است که از آن جمله می‏توان به موارد زیر اشاره کرد:

 الف) مدینه
 در برخی روایات، از مدینه منوره به عنوان محل اقامت امام عصر(ع) یاد شده است. در روایتی که از امام محمد باقر(ع) نقل شده است، در این زمینه چنین می‏خوانیم:

صاحب این امر ناگزیر از کناره‏گیری است و او در [زمان] کناره‏گیری خود ناگزیر از [داشتن] نیرو و توانی است. او با وجود آن سی نفر هیچ هراسی ندارد. چه خوب جایگاهی است [مدینه] طیبه.
 ب) کوه رضوی
 برخی روایات، «کوه رضوی» در نزدیکی مدینه را پناه‏گاه و اقامت‏گاه امام عصر(ع) معرفی کرده‏اند.
 در دعای ندبه نیز از این مکان نام برده شده است.

 یاقوت حموی در مورد منطقه «رضوی» می‏نویسد:
«رضوی، کوهی است میان مکه و مدینه در نزدیکی ینبع و دارای آب فراوان و درختان زیادی است. کیسانیه می‏پندارند که محمد بن حنفیه در آنجا زنده و مقیم است».

 گفتنی است در احادیث فراوانی، از «رضوی» یاد شده و از آن بسیار ستایش شده است.
 ج) ذی طوی
 مکان دیگری که در روایات از آن به عنوان محل اقامت امام عصر(ع) یاد شده، «ذی طوی» است. «ذی طوی»، نام کوهی در اطراف مکه است. در روایتی که از محمد باقر(ع) نقل شده، چنین آمده است:

«صاحب این امر را در یکی از این دره‏ها غیبتی است. [در این حال، آن حضرت...] با دست خود به ناحیه ذی طوی اشاره کرد».
 گفتنی است در دعای ندبه نیز به نام این مکان اشاره شده و در برخی روایات، از همین منطقه به عنوان محل تجمع یاران امام مهدی‏(ع) یاد شده است.
  

یا حق.

سلام بر مهدی

فردا جهان به سیطره ی شهسوار ماست...