مهمان خانه‌ی ارباب شوید...

سلام؛

چند وقته به هر کسی از بین دوستان مذهبی که می‌رسم، نظرش رو در مورد نوشتن در آدینه‌ها می‌پرسم. پاسخ قریب به اتفاق این افراد اینه که: 

«من که لایق نوشتن برای امام زمان نیستم!»

به این فکر می‌کنم که دلیل این حرف چی می‌تونه باشه. مگر نه اینکه شیعه باید عاشق حرف زدن با مولاش باشه و از خداش باشه که بتونه با آقا و سرورش هم‌کلام بشه و درد و دل کنه.

با خودم می‌گم شاید تنبلی ِ نوشتن باعث می شه اینایی که بچه‌مذهبی اینترنت شناس هستن و  هر روز ساعتها وقت‌شون رو پای فیسبوک و گوگل‌پلاس و وبلاگ شخصی‌شون می‌ذارن، تنبلی می‌کنن که ماهی یه مطلب برای امام‌شون بنویسن. اما واقعا این جواب راضیم نمی‌کنه.

مگه ما نمی‌گیم غلام مهدی ِ زهرا هستیم؟ خب اینجا هم خونه‌ی حضرت مهدیه. صاحب آدینه‌ها کسی نیست جز مولای نازنینمون حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف). پس چرا نگرانیم از مهمون شدن تو خونه‌ی حضرت؟ اینجا که جز نیکی و احسان و مهر مهدوی نصیبمون نمی‌شه...

شما رو قسم می‌دم، اگر واقعا دلتنگ آقا هستید، به جای خجالت کشیدن و دست‌دست کردن برای نوشتن یا ننوشتن، یه یا علی بگید و خودتون رو مهمون این خونه کنید. مگه می‌شه مسلمون باشیم و شیعه باشیم و تو این زمونه‌ی غریب و سخت، درد و رنجی تو دلمون نباشه برای مطرح کردن با آقا؟

خلاصه اینکه برای صحبت و تشکّر و ادای احترام و تجدید بیعت با آقا هم، آدینه‌ها پذیرای شماست...

یا علی...