. . . آدیـــنه ها . . .
... ای مـفـخـر آدیــنـه‌ام ... مـن عـاشـق دیـریـنـه‌ام .... . . آدیـــنه ها . . .
... ای مـفـخـر آدیــنـه‌ام ... مـن عـاشـق دیـریـنـه‌ام ...وعده‌ی صادق
می‌شود فرصت دیدار مهیّا حتما
بد به دل راه مده می‌رسد آقا حتما
ای که دنبال دوای غم هجران هستی
می‌شود درد نهان تو مداوا حتما
به امید ظهور دولت دوست...
ضربان دل جهان
دیشب به دست غم گره افتاد در دلم
یعنی هوای سامره افتاد در دلم
گفتم به خود که روز نیایش شب دعاست
ای غم برو که مقصد من سر من رأست
آنجا که انبیا به طوافش رسیده‌اند
سیمرغ‌ها به قله‌ی قافش رسیده‌اند
آنجا که چشم‌ها پلی از آب بسته‌اند
یعنی دخیل گریه به سرداب بسته‌اند
آنجا که جلوه‌گاه گل روی دلبر است
این عطر روح‌پرور از آن کوی دلبر است
او را هزار ماه جبین مشتری بود
او را نگین وحی در انگشتری بود
سنگ بنای کعبه سیاهی خال اوست
وجه خدای جل جلاله جمال اوست
جان بی‌فروغ طلعت او جان نمی‌شود
او حجت خداست که پنهان نمی‌شود
روزی که ظلم پر کند آفاق دهر را
احلی من العسل کند این جام زهر را
در عدل او جهان زبر و زیر می‌شود
یعنی فروغ عدل جهان‌گیر می‌شود
یوسف به بوی پیرهنش زنده می‌شود
دل‌های مرده با سخنش زنده می‌شود
گفتند آسمان و زمین بی‌قرار اوست
خورشید شعله‌ای، قَبَسی از شرار اوست
گفتند اوست محور منظومه‌ی حیات
گفتند گردش دو جهان در مدار اوست
گفتند کعبه چشم به راهش نشسته است
صبح و سپیده و سحر آئینه‌دار اوست
گفتند روز جلوه‌ی آن آخرین امام
پیغمبری مسیح نفس در کنار اوست
متن حدیث افضل العمال امتی
تصویر قدر و منزلت اقتدار اوست
یک نکته از هزار بگویم که منتظر
خود در میان جمع و دلش بی‌قرار اوست
آن کس که دل به جلوه‌ی موعود بسته است
در اختیار خویش نه در اختیار اوست
آن کس که شاملش شود لطف محض یار
شاید که ادعا بکند محض یار اوست
او را بخوان در آینه‌ی ندبه و سمات
فرزندی از سلاله‌ی طاها و محکمات
روی لبش تلاوت لبیک دیدنی است
آری دعای او به اجابت رسیدنی است
احیاگر معالم دین خداست او
شمس الضحای روشن و نور الهداست او
ای آخرین امید بشر در کویر غم
حرم حریر عاطفه در زمهریر غم
مضمون بکر و ناب مناجات جوشنی
فرزند اختران درخشان و روشنی
ای یک اشاره‌ی لب تو سابغ النعم
یک زمزمه دل شب تو دافع النقم
چشمان ما غبار گرفته نیامدی
دامان انتظار گرفته نیامدی
دیشب به خوابم آمدی ای صبح تابناک
خواندم متی ترانا گفتم متی نراک
یا ایها العزیز ببین خسته حالی‌ام
چشمان پر ستاره و دستان خالی‌ام
مائیم آن خسی که به میقات آمدیم
شرمنده با بضاعت مزجات آمدیم
شام فراق سوره‌ی والیل خوانده‌ایم
یوسف‌ندیده اوف لنا الکیل خوانده‌ایم
یا ایها العزیز به زیبائی‌ات قسم
بر حسن دل‌فریب و فریبائی‌ات قسم
موسی تویی، مسیح تویی، مکه طور توست
شهر مدینه چشم به راه ظهور توست
تنها نه از غمت دل یاران گرفته است
چشم بقیع تر شده باران گرفته است
شعر «شفق» حدیث زبان دل من است
تکرار نام تو ضربان دل من است...
(محمدجواد غفورزاده)
تولدتون مبارک آقا...
تداوم امامت تا ظهور ولیّ‌عصر (عج)
به نام خدا...
«بدانید خاندان محمد (صلی‌الله علیه و آله و سلم) همچون ستارگان آسمان هستند، که هرگاه ستاره‌ای غروب کند، ستاره‌ی دیگری طلوع نماید. گویی [می‌بینم که در زمان ظهور مهدی (علیه‌السلام)] خداند نعمت‌هایش را بر شما کامل نموده، و شما را به آرزوهایتان رسانده.»
نهج‌البلاغه، خطبه‌ی صد
به امید ظهور دولت دوست...
علم‌آموزی
به نام خدا...
امام جواد (علیه‌السلام) فرمودند:
«بر شما باد به تحصیل علم و معرفت، چون فراگیرى آن واجب و بحث پیرامون آن مستحب و پرفایده است. علم وسیله‌ی کمک به دوستان و برادران است، دلیل و نشانه‌ی مروّت و جوانمردى است، هدیه و سرگرمى در مجالس است، همدم و رفیق انسان در مسافرت است؛ و انیس و مونس انسان در تنهایى مى‌باشد.»
(حلیة‌الابرار: ج 4، ص 599، س 11.)
پیشاپیش تبریک...
به امید ظهور دولت دوست...
«دل‌ها همه آماده‌ی پرواز شود»
امام کاظم (علیه‌السلام) فرمودند:
«رجب نام نهرى است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرینتر. هرکس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد خداوند از آن نهر به او می‌نوشاند.»
(وسائل الشیعه ج 7 ص 350 ح 3)
پ.ن: چند رجب بر ما گذشت و بی‌نصیب ماندیم... این رجب را دریابیم...
به امید ظهور دولت دوست...
... و عجّل فرجهم ...
دارد زمان آمدنت دیر می‌شود
دارد جوان سینه‌زنت پیر می‌شود
تقصیر گریه‌های غریبانه‌ی شماست
دنیا غروب جمعه چه دلگیر می‌شود...
«کجایی تولّد بادهای باران‌زا؟»
به نام خدا...
آسمون آبی و تمیز بود. تیکه‌های سفید ابر رو از پنجره‌ی اتاقم می‌دیدم که آروم حرکت می‌کردن. سرعت حرکت ابرها بیشتر شد. انقدر که در عرض 2-3 ثانیه از آسمون حیاط خارج می‌شدن. یهو یه تیکه ابر سبز اومد و سریع رد شد. یه عالمه آدم اومده بودن توو اتاقم که از پنجره این صحنه‌ها رو تماشا کنن.
ابر سبز خیلی زود از حوزه‌ی دیدمون خارج شد، اما احساس می‌کردم هنوز قراره چیزهای عجیب‌تری ببینیم، برای همین مامان رو با صدای بلند خبر کردم. راستش اون تیکه ابر سبز با اینکه برام جالب و قشنگ بود، اما منو ترسونده بود، چون یاد HAARP افتاده بودم...
هنوز ابرها با همون سرعت رد می‌شدن. بعد از اون ابر سبز، چند تا ابر سیاه به شکل مستطیل‌های کم‌عرض و نامرتب رد شدن. یاد مقاله‌ای افتادم که سال 86 توی روزنامه خونده بودم، که قبل از زلزله، ابرهای سفید به شکل بلند و نازک اطراف گسل دیده می‌شدن (البته این فقط یه نظریه بوده که ثابت نشده بود!). دلهره‌م بیشتر می‌شد.
احساس می‌کردم همه‌ی مردم دنیا دارن این صحنه‌ها رو تماشا می‌کنن. دیگه توو اتاق من نبودیم. توو یه فضای باز بودیم.
بعد از همه‌ی اینا، وقتی توجه همه‌ی مردم به آسمون جلب شده بود، ابرهای سیاه که معلوم بود پر از بارون هستن، منظم و با وضوح کامل، آیه‌های قرآن رو توی صفحه‌ی آبی آسمون می‌نوشتن... دیگه نمی‌ترسیدم. از شوق گریه می‌کردم.
کلمه‌ای که کاملاً یادمه «الحَقّ» هست که توی آیه‌ها درشت‌تر نوشته می‌شد...
حال و هوای مردم جالب بود. بعضیا به سجده افتاده بودن. بعضیا گریه می‌کردن. بعضیا مات و مبهوت فقط تماشا می‌کردن. بعضیا با خوشحالی می‌گفتن «این یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های ظهوره! امسال دیگه سال ظهوره!».
خواب شیرینی بود... همین دیشب دیدمش... :)
پ.ن: ولادت حضرت زهرای مرضیه (سلام‌الله علیها) رو به آقا امام زمان (عج) و همه‌ی دوستان آدینه‌ای تبریک میگم. روز مادرهای عزیز هم نیز مبارک. ان‌شاءالله همیشه سالم و شاد و سرزنده، بالای سرمون باشن... الهی آمین.
به امید ظهور دولت دوست...
به سوی نور
به نام خدا...
«ما پیروان راه هزاران ساله‌ی انبیا هستیم و به عهد ازلى خویش با آفریدگار متعال لبیک گفتهایم و براى تحقق آن عصر موعود، عصر عدالت و حاکمیت احکام خدا، قیام کردهایم تا راه تاریخ را به سوى نور بگشاییم و اگر چشم دل باشد خواهد دید که این راه با بال‌هاى ملائکه فرش شده است.» (شهید مرتضی آوینی)
... تلنگر کوچکی است باران، وقتی فراموش می‌کنیم آسمان کجاست ...
به امید ظهور دولت دوست...