. . . آدیـــنه ها . . .

... ای مـفـخـر آدیــنـه‌ام ... مـن عـاشـق دیـریـنـه‌ام ...

. . . آدیـــنه ها . . .

... ای مـفـخـر آدیــنـه‌ام ... مـن عـاشـق دیـریـنـه‌ام ...

از جنس دعا...!

به نام مهربان‌ترین... 

یار من یوسف نیا، اینجا کسی یعقوب نیست 

لحظه‌ای چشمان‌شان از دوریت مرطوب نیست 

ای گل زیبای من از غربتت اشکی نریز 

نازنین اینجا خدا هم پیش‌شان محبوب نیست 

گرچه در هر جمعه‌ای زیبا دعایت می‌کنند 

بهترینم این دعاها جنس‌شان مرغوب نیست... 

تا حالا این‌قدر غریب و مظلوم بودی که برای کسی اشک بریزی که از کل ۸۶۴۰۰ ثانیه‌ای که در شبانه‌روز داره، یک ثانیه‌ش رو هم با یاد تو نگذرونه...؟ 

شرمنده‌ام... 

خدا کمکم کنه فراموشیم شفا پیدا کنه. آمین...

به امید ظهور دولت دوست... 

در پناه خدا... 

زودتر بیا ... لطفاً

سلام؛


مدت‌هاست به کودکی می‌مانم که به دنبال قاصدکی به این سو و آن سو می‌دود، قامتش به ارتفاع بادی که قاصدک را پرواز می‌دهد نمی‌رسد و بغض ِ نتوانستن، گلویش را می‌خراشد. 


آنقدر بغض می‌کنم و غمور می‌شوم، تا اینکه بالاخره نگاهم در موج‌های خیس شور و شفاف، دست و پا می‌زند و غرق می‌شود و دیگر، قاصدک را که حالا در درخشش خورشید گم شده، نمی‌بینم. 


ضعف و ناتوانی کودکانه‌ای از چشمانم به روی گونه سرازیر می‌شود و بغض مثل حباب در دلم می‌ترکد. آرام می‌شوم. گرچه می دانم که آبِ از جوی رفته، باز نخواهد گشت...


مدتهاست که به دنبال آزادی‌ام. گیج و سردرگم، اندیشه‌ی بال زدن و اوج گرفتن و رها شدن از تعلقات را در سر می‌پرورانم و هر چقدر بیشتر در افکار خودم عمیق می‌شوم، کمتر از چراییِ تنها شدن انسان‌های این دوره و زمانه سر در می‌آورم.


چند روز پیش بود، خودم شنیدم که مجری اخبار می‌گفت: "جمعیت جهان به مرز 7 میلیارد نفر رسیده است." پس این همه آدم چرا به هم کمک نمی‌کنند؟ 


 مگر فاصله آدمها از هم، به کوتاهی فشردن دکمه‌ی SEND و دریافت پیام Delivered نیست؟ پس چرا کسی به فریاد گرسنگان و مظلومین و محرومین نمی‌رسد؟


چرا امروز ِ ما از دیروزمان پیشرفته‌تر اما عقب‌افتاده‌تر است؟ چرا در اخلاقیات و انسانیت و معرفت عقب‌مانده ایم؟ چرا رفتارمان در حمایت از حق، بدوی و جاهلی ایست؟


هر آن چه از منطق و ریاضیات و فیزیک در چنته دارم می‌ریزم روی میز، اما نامعادله‌ی مذهب حل شدنی نیست که نیست. مگر مذهب، جز نیکی و خوبی و حق و عدالت و راستی و صداقت و احترام و اخلاق و حرمت و حیا و عفت و غیرت و پاکی و خلوص و پرهیز و تقوا و دوست‌داشتن و عشق و وفاداری و پایداری است؟ 


مگر ما آدمها، همه‌ی این کلمات را دوست نمی‌داریم؟ پس چرا ما مانده‌ایم و لا‌مذهبی و لاقیدی؟ چرا نمی‌فهمیم و نمی‌خواهیم بفهمیم که اشتباه می‌رویم و مسیر اشتباه را تندتر رفتن، اشتباهی‌ است دیگر.


شاید باید منتظر خبری باشیم که در راه است. خبری از منجی، از کسی که برای حل نامعادلات و ناملایمات زندگی انسان امروز، ریاضیات و فیزیک لازم ندارد. کسی که با جادوی عشق، کاری می‌کند کارستان. کسی که هر چه زودتر بیاید بهتر است ...


میلادت مبارک منجی ...


برای دیدن تصویر بسیار زیبایی از مسجد مقدس جمکران، بر روی تصویر زیر کلیک نمایید. 


حجم تصویر: 11.2 مگابایت


میلاد مبارک

با سلام ای آقا ...
شبتان مهتابی ...
روز میلاد شما در پیش است ...
عرض تبریک آقا ...
و کمی بیتابی ...
چشم عالم به دقایق نگران خواهد شد! ...
کوچه ها منتظرند ...
دشت ها حوصله ی سبزه ندارند دگر ...
پس چرا دیر آقا ؟! ...
ای نفس ها به فدای کف نعلین شما ! ...
اندکی تند قدم بردارید.

                                              **اللهم عجل لولیک الفرج**

وعده عیدی در روز عید ...

سلام آقا جان؛


تا پیش از این، مقلّد فرزند شما مرحوم آیت‌ الله فاضل لنکرانی (رحمة الله) بودم. گرچه هیچ وقت فرزند خوبی برای ایشون نبوده‌ام... اما حالا و بعد از فوت اون بزرگوار تصمیم گرفته‌ام با اجازه‌ی شما در روز میلادتون (نیمه شعبان)، مقلّد نایب شما حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای بشم ...


امیدوارم که مورد پذیرش و قبول شما واقع بشه آقای نازنین. ان شا الله.


بخشی از سخنان آقا در مورد فرهنگ ایرانی و غربی



توی شرایط سیاسی و اجتماعی و فرهنگی حال حاضر کشور، چیزی جز چنگ زدن به حبل متین الهی، طلب شفاعت از شجره طیبه امامان و معصومین و انتخاب راهنمای آگاه و صالح و اعلم، نمی تونه کمکم کنه برای انتخاب راه درست زندگی. بنابراین، با توکل به خدا و عنایت شما، قصد دارم مرید و دوست و یار رهبر نازنینم باشم. 


یا حق

ما را همین بس است

سلام؛


ما را همین بس که در عالم ذر، لیاقت مسلمان بودن و شیعه بودن و ایرانی بودن یافتیم.


ما را همین بس که خاندان علی (ع) و فاطمه (س) را شناختیم.


ما را همین بس که در عزای حسین (ع) و ابوالفضل (ع) اشک ریختیم.


ما را همین بس که آدینه‌ای آمد و برای آقایمان مهدی (عج) نوشتیم.


زور و زر و ثروت و شهرت و کثرت، از آن آنانی که این‌ها بس‌شان نیست ...


أللّهم عجّل لولیّک الفرج


فصلی بهاری با حضور دوست

 

بسم الله ارحمن الرحیم  
 اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً برحمتک یا ارحم الرحمین . اللهم صل علی محمد و ال محمدو عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعین  
 

استاد معظم حضرت ایه الله حاج سید حسن ابطحی دام ظله در کتاب انوار صاحب الزمان علیه السلام می فرمایند:

 

سوال : 

شما فرموده‏اید که هر وقت حاجتى دارید اوّل براى حضرت ولى عصر علیه‏السلام دعا کنید که بهترین و بالاترین دعاها است و از طرف دیگر باید امورمان را به ایشان واگذار کنیم و بگوئیم: خداوندا هر چه خیر و صلاحمان هست به ما مرحمت فرما. حال مطرح کردن حوائج و آنها را یکى‏یکى از خدا خواستن آیا با مطلب بالا منافات ندارد و اگر دارد جمع آن دو چگونه است؟


 پاسخ :  

 ما گفته‏ایم در دعاهایتان بیشتر براى فرج دعا کنید و اگر خواستید براى برآورده شدن حوائج خودتان دعا کنید، براى فرج آقا دعا کنید. چون فرج ایشان همه‏ى گرفتاریها و مشکلات را رفع مى‏کند و شما حوائج امام زمان علیه‏السلام را بر حوائج خودتان مقدّم بشمارید، امّا دعا یک نحوه سخن گفتن با خدا است، دعا این نیست که خداوند حاجت شما را نداند و متوجّه نباشد و شما او را راهنمائى و متوجّه کنید، بلکه خداوند همه چیز را مى‏داند مثلاً حضرت موسى وقتى به کوه طور رفت، خداى تعالى از او پرسید: 

«وَ ما تِلْکَ بِیَمینِکَ یا مُوسى»[1] و آن چیست که در دست راستِ توست اى موسى؟ 

آیا خدا نمى‏دانست در دست حضرت موسى چیست؟ قطعا مى‏گوئید بلى مى‏دانست. پس چرا با اینکه مى‏دانست سؤال کرد؟ حضرت موسى گفت: 

«هِىَ عَصاىَ اَتَوَکَّؤُا عَلَیْها وَ اَهُشُّ بِها عَلى غَنَمى وَ لِىَ فیها مَأرِبُ اُخْرى»[2] این عصاى من است، به آن تکیه مى‏دهم، برگهاى درختان را با آن براى گوسفندانم مى‏ریزم (و بقیّه‏اش را دیگر خجالت کشید بگوید و لذا گفت:) و کارهائى غیر اینها براى من بوسیله‏ى آن انجام مى‏شود.  

حضرت موسى فقط مى‏دانست بین دو محبوب، در مقام دوستى و در مقام محبّت، راه انس محبّ با محبوبش، سخن گفتن است که با هم صحبتى کنند و تکلّمى نمایند. از خصوصیّات دعا این است که انسان وقتى دعا مى‏کند، اوّلاً خودش را محتاج مى‏داند و خدا را بى‏نیاز معرّفى مى‏کند، «اَنْتُمُ الْفُقَرآءُ اِلَى اللّهِ وَاللّهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَمیدُ»[3] و همچنین صحبت با خدا و حرف زدن با پروردگار توجّه انسان را به خداى تعالى زیاد مى‏کند و انسان با خداوند مأنوس مى‏شود و کارهایش تنظیم مى‏گردد، کسى که یک ساعت در شبانه روز با خدا مناجات کند، دیگر بعید است که کار خلافى بکند یا مرتکب گناه شود و بعید است که دیگر به راه انحرافى برود.  

 ۱- سوره‏ى طه آیه‏ى 17.  

۲-سوره‏ى طه آیه‏ى 18. 

۳سوره‏ى فاطر آیه‏ى 15. 

سوال و جواب برگرفته شده از http://molaghat.parsiblog.com 



 

از بهر تکریمش میان، بر بسته خیل انبیا از بهر تعظیمش کمر خم کرده چرخ هفتمین

مهدی امام منتظر، نو باوه خیرالبشر


خلق دو عالم سر به سر بر خوان احسانش نگین


مهر از ضیائش ذرّه ای، بدر از عطایش بدره ای  

 
دریا زجودش قطره ای،گردون زِکشتش خوشه چین


مرآت ذات کبریا مشکوة انوار هدا

منظور بعث انبیا، مقصود خلق عالمین

امرش قضا، حکمش قدر، حُبّش جنان بُغضش سَقَر

خاک رهش زیبد اگر بر طُرّه ساید حورِ عین