از نهج البلاغه

* بسم الله الرحمن الرحیم * 

بیعت با امام مهدی ( علیه السلام ) و وفاداری به او مرز جدایی منافق از مؤمن است . 

از نامه های بسیاری که در نهج البلاغه بدان اشاره شده است ؛ تنها به یک نامه می توان برخورد کرد که امام علی ( علیه السلام ) پیرامون فرزند گرامی شان مطالبی را مرقوم کرده اند ، که در آن به زشتی مخالفت با امام زمان ( علیه السلام ) اشاره کرده و می فرمایند : 

" همانا بیعت برای امام ، یک بار بیش نیست و تجدید نظر در آن میسر نخواهد بود و کسی اختیار از سر گرفتن آن را ندارد ، آن کس که از این بیعت عمومی سر باز زند ، طعنه زن و عیب جو خوانده می شود و آن کس که نسبت به آن دودل باشد ، منافق است . " 

توصیف امام زمان ( علیه السلام ) و یاران او ، چه قدر امیرالمؤمنین به دیدار آنان اشتیاق دارد . 

در حکمتی دیگر ، امام علی ( علیه السلام ) به بیان ویژگی های رهبران الهی و یاران امام زمان ( علیه السلام ) پرداخته و می فرماید : 

" آری ! خداوندا ! زمین هیچ گاه از حجت الهی خالی نیست ؛ که برای خدا با برهان روشن قیام کند ، یا آشکار و شناخته شده ، یا بیمناک و پنهان ، تا حجت خدا باطل نشود ، و نشانه هایش از میان نرود ؛ تعدادشان چه قدر ؟ و در کجا هستند ؟ به خدا سوگند ! تعدادشان اندک ، ولی نزد خدا بزرگ مقدارند ، به طوری که خدا به وسیله ی آنان ، حجت ها و نشانه های خود را نگاه می دارد تا به کسانی که همانندشان هستند ، بسپارد و در دل های آنان بکارد ؛ آنان که دانش ، نور حقیقت بینی را بر قلب شان تابانده و روح یقین را دریافته اند که آن چه را که خوشگذران ها دشوار می شمارند ، آسان گرفتند و با آن چه که ناآگاهان از آن هراس داشتند ، انس گرفتند . در دنیا با بدن هایی زندگی می کنند که ارواح شان به جهان بالا پیوند خورده ؛ آنان جانشینان خدا در زمین ، و دعوت کنندگان مردم به دین خدایند . آه ، آه ، چه سخت اشتیاق دیدارشان را دارم . " 

کعبه ای وصف جمال کردگار 
                     پرده ات باشد حجاب روی یار
                                     هر کسی خواهد تو را بیند دقیق
                                                          چهره ی مولا ببیند آشکار ... 

( از مجله ی خورشید مکه ) 

یا حق ...