رسم عاشقی : 5 راه یاری ام عصر ( ع )

1ـ اولین شیوه یاری امام عصر:

دعوت از دیگران جهت بهره مند شدن از برکات امام زمان (ع) هرشیعه که نعمت وجود امام عصر را درک کرده و حلاوت عنایات او را چشیده باشد ، می تواند وجود این نعمت را به دیگران خبر دهد و از آنها دعوت کند که با توسل به امام زمان (ع) از عنایات او بهره مند گردند . ارجاع دیگران به امام زمان (ع) برای رفع نیازهای مادی و معنویشان کاری بسیار ساده است . این کار زمینه قدرشناسی امت از امام (ع) را فراهم می آورد و در غربت زدایی از این مولای کریم بسیار مؤثر است ، از این رو به نوبه خور نوعی یاری امام عصر به شمار می آید .

2ـ دومین شیوه یاری امام عصر:

تجلیل از امام زمان (ع) در جامعه هر شیعه ای می تواند در تجلیل و بزگداشت از امام زمان خود در جامه بکوشد . این کار ( یعنی گرامیداشت امام عصر در جامعه ) ، از غربت آن مولا می کاهد و توجه همگانی را به ایشان بیشتر می کند . همه ما می توانیم تابلویی از نام امام جود را به جهت ابراز ارادت به امام عصر و تجلیل از ایشان در خانه یا محل کار نصب کنیم . همه ما می توانیم به هنگام ذکر نام ایشان با احترام از آن حضرت یاد نماییم و بر او درود و صلوات بفرستیم . همه می توانیم به هنگام بردن نام خاص ایشان یعنی لقب « قائم » برخیزیم ، دست بر سر نهیم ، ادای احترام کنیم و برای فرج ایشان دعا کنیم . همه می توانیم در روزهای منسوب به ایشان همچون نیمه شعبان ، روز های جمعه و عید غدیر با برگزاری مراسم ویژه برای آن حضرت ولایت و امامت او را به یکدیگر یادآور شویم . حتی اگر نتوانیم برگزار کننده چنین مراسمی باشیم می توانیم در آن خدمت کنیم یا لااقل با حضور خالصانه خود به آن رونق بخشیم . همه این کارها ، تجلیل و بزرگداشت از امام عصر (ع) به شمار می آید و شیوه ای از شیوه های یاری آن حضرت است .

3ـ سومین شیوه یاری امام عصر:

یاری شیعیان امام زمان (ع) بخش مهمی از دغدغه های امام زمان (ع) به گرفتاری شیعیان ایشان مربوط می شود . شیعیان ، خانواده امام زمان (ع) به شمار می آیند . آن حضرت ایشان را مانند فرزندان خود دوست می دارد ، به واسطه گرفتاری آنها اندوهگین می شود و از بابت پیروزی و نجات آنان شاد می گردد . در تعالیم اهل بیت بیان شده که خوشحال کردن شیعیان ائمه در حکم خوشحال کردن خود آنهاست ، دیدار و عیادت از شیعیان در حکم دیدار و عیادت از خود اهل بیت است و کمک مالی به شیعیان گرفتار به منزله کمک مالی به خود امام زمان (ع) است . بر این مبنا اگر کسی نسبت به شیعیان امام عصر – که جان هایمان فدایش باد – احساس غیرت و وظیفه کند ، گویی نسبت به پاسداشت حریم خود امام عصر غیرت ورزیده و به شخص ایشان یاری رسانده است . بیایید به نیت یاری امام زمان (ع) ، به یاری شیعیان گرفتار آن حضرت بشتابیم و به نیت خدمت به امام زمان در عزت بخشیدن به جامعه ی شیعه کوشاتر از پیش گام نهیم .

4ـ چهارمین شیوه یاری امام عصر:

زینت بودن برای صاحب الزمان به وسیله جدیت در درستکاری و پرهیز از رفتارهای زشت . گناهان به خصوص گناهان بزرگ و زشت کاری های فاحش اگر از ناحیه کسانی سر بزند که منتسب به امام زمان هستند و شیعه آن حضرت به شمار می روند ، آبروی آن بزرگوار را در نزد بیگانگان به مخاطره می افکند و دل آن عزیز را آزرده می سازد . در مقابل ، درستکاری ، خویشتنداری و پرهیزگاری شیعیان به عزت امام عصر در جامعه می افزاید و قلب آن مولا را شاد می سازد . همه ما می توانیم برای حفظ آبروی امام عصر و مکتب تربیتی ایشان نسبت به درستکاری و پرهیز از کارهای زشت ، دقت و تلاش دو چندان داشته باشیم و بدین گونه ، امام وقت خود را یاری کنیم ، چنانکه امیرالمؤمنان به یاران خویش فرمود : « مرا با خویشتنداری ( نسبت به زشتی ها ) و تلاش ( در راه خوبی ها ) یاری کنید . »

5ـ پنجمین شیوه یاری امام عصر:

جلب یاری های آسمانی برای امام زمان (ع) همه ما می دانیم که کمک به فقرا ( یا همان صدقه ) رفع بلا می کند ، پس می توانیم با دادن صدقه از طرف امام عصر در رفع بلا از وجود شریفش گام برداریم . نیز همه ی ما می دانیم که دعا ، در تعجیل فرج امام عصر و ایجاد گشایش در کار ایشان مؤثر است ، پس می توانیم به دعا و نیایش در درگاه الهی روی آوریم و مرتبا از خدا بخواهیم که فرج ایشان را به پیش اندازد و همّ و غمّ و گرفتاری را از وجود شریفش به کلی زایل سازد . جذب یاران و جلب یاری برای امام عصر ، خود از بهترین شیوه های یاری امام عصر به شمار می آید ، به خصوص اگر بتوانیم این یاری را از فضل خدا تمنا کنیم . در پایان ، بار دیگر پنج راه عمومی و فراگیر در یاری امام عصر ارواحنا فداه را مرور می کنیم و از خدای بزرگ می خواهیم که به همه ی ما توفیق عمل بدان ها را ارزانی کند . 1ـ دعوت از دیگران جهت بهره مند شدن از برکات امام عصر (ع) 2ـ تجلیل از امام زمان (ع) در جامعه 3ـ یاری شیعیان امام عصر (ع) 4ـ زینت بودن برای صاحب الزمان به وسیله جدیت در درستکاری و پرهیز از رفتارهای زشت 5ـ جلب یاری های آسمانی برای امام عصر به خصوص به وسیله دعا و صدقه .

جمعه...

 

اینکه گفته شده امام زمان (عج) روز جمعه ظهور میکنند یعنی چه؟ آیا این مصداق تعیین وقت نیست؟ اگر حدیثی در این مورد هست ، پس یعنی نباید مثلا 5 شنبه منتظر ظهور حضرت بود؟
 

پاسخ :

1- در روایات ، روزهای دیگری نیز برای ظهور امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ذکر شده است ؛ مثلا در برخی روایات روز شنبه ذکر شده است. لذا در مورد روز ظهور باید روایات متعدد جمع آوری شده و از نظر سند و دلالت بررسی شوند ؛ تا معلوم شودکه :
اولا برای ظهور آن حضرت آیا در واقع روز خاصی معین شده است یا نه ؟
ثانیا اگر روزی تعین شده آیا این روز قطعی است یا ممکن است در آن بداء حاصل شود و تغییر کند ؟
ثالثا اگر روزی تعیین شده است حکمت تعیین یک روز خاص برای ظهور چه بوده است ؟
2- تعیین یک روز خاص در بین روزهای هفته ، منافاتی با انتظار همه روزه برای ظهور امام عصر ندارد؛ چون معنی انتظار این نیست که ما در روز خاصی گوش به زنگ باشیم که به ما خبر دهند که امام ظهور کرده است ؛ معنی واقعی انتظار ظهور این است که ما خود را برای ظهور آماده کنیم و خود را آماده نگه داریم تا هنگام ظهور امام عصر(عج) اهلیت پیوستن به آن حضرت را داشته باشیم .
مانند کسی که منتظر است در روز خاصی مثل جمعه برای او مهمان بسیار عزیزی وارد شود ؛ چنین کسی همه کارهای استقبال از مهمان را برای روز آمدن مهمان ( روز جمعه ) نمی گذارد بلکه از همان شنبه شروع به رُفت و روب و تزئین خانه و تهیه وسائل پذیرایی می کند تا دروقت رسیدن مهمان استقبال شایانی از او به عمل آورد. منتظر امام زمان (عج) نیز تمام هفته را باید مشغول آماده کردن خود باشد ؛ و همین است که انتظار فرج بهترین عمل یک مسلمان است ؛ چون انتظار فرج یعنی دائما آماده یاری حق بودن.
3- در مورد وقت ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ،در روایات از تعیین وقتی نهی شده است که تاریخ خاصی را برای ظهور مشخص نماید ؛ مثلا گفته شود که امام در فلان روز از فلان سال ظهور خواهد یافت ؛ چون چنین تاریخی بر روز یا روزهای محدودی دلالت می کند ؛ اما اگر گفته شود که امام (علیه السّلام) در فلان روز یا فلان ماه یا فلان مناسبت ظهور خواهد نمود ، در واقع وقت خاصی تعیین نشده است ؛ چون بدون ذکر سال ظهور ، هر روز یا ماه یا مناسبتی بی نهایت مصداق دارد. مثلا وقتی گفته می شود امام (علیه السّلام) در روز جمعه ظهور خواهد نمود ؛ در واقع وقتی مشخص نشده است ؛ چون بی نهایت جمعه می تواند وجود داشته باشد ؛ اما هر سالی منحصر به فرد است.

نقش امام زمان علیه السلام در دوران غیبت

 

شاید برخى چنین بیاندیشند که اکنون در دوران‏ غیبت، امام زمان سلام الله علیه هیچ نقشى در هدایت مردم ندارد و هیچ ‏استفاده  ‏اى از وجودش نیست و العیاذ بالله ولى این گمان باطلى است چراکه زمین بدون حجت هرگز نمى‏ ماند «لولا الحجه لساخت الارض باهلها; پس بایدهمواره حجت ‏خدا بر روى زمین و در میان مردم باشد.» ولى اکنون که امام‏ما غایب است چگونه از حضرتش بهره مى ‏گیریم؟ این همان سوالى است که جابربن عبد الله انصارى از رسول خدا صلى الله علیه و آله کرد که: «هل‏ ینتفع الشیعه بالقائم فى غیبته؟; آیا شیعیان در دوران غیبت از وجود قائم ‏علیه السلام استفاده مى ‏کنند؟»

حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرمود:

«اى والذى بعثنى بالنبوه، انهم لینتفعون به، و یستضیئون بنور ولایته فى ‏غیبته کانتفاع الناس بالشمس و ان جللها السحاب.;آرى به همان خدایى که‏مرا به پیامبرى مبعوث فرمود سوگند، که شیعیان از وجود او بهره و از نورولایتش در دوران غیبتش پرتو مى‏گیرند چنانکه مردم از آفتاب بهره مى‏برند هرچند پشت ابرها پنهان شده باشد.»  

  

یا حق

اهمیت امامت‏

 

 شیعه با اعتقاد به امامت گره خورده است و با این طرح، راه خویش را در تاریخ آغاز کرده و در این راه رنج‏ها برده است، تا آن‏جا که به اعتراف برخی محققان آن‏قدر که در این راه شمشیر کشیده شد و جان‏فشانی شد، در هیچ برهه‏ای از زمان و در مورد هیچ یک از دیگر آموزه‏های دین، شمشیر زده نشده و جان‏فشانی نشده است.

 این جان‏فشانی و اهتمام، از آن‏جا برخاسته که به گفته‏ی قرآن، امام مکّمل دین و متمّم همه‏ی نعمت‏هایی است که خداوند در هستی قرار داده است.رسول‏صلی الله علیه وآله آن‏قدر که به این امر سفارش می‏کرد به هیچ‏یک از امور دیگر سفارش نمی‏کرد و آن‏قدر که برای این مهم از اولین روزهای دعوت علنی تا آخرین لحظات عمرش در بستر بیماری، گام برمی‏داشت و اقدام می‏کرد، برای هیچ کار دیگری اقدام نمی‏کرد و زمینه‏سازی نمی‏نمود.

 امروز و در این نسل، ما امامت را پذیرفته‏ایم، ولی هنوز برای بسیاری از ما، طرح امامت و در نتیجه، بحث امام زمان (عج) گنگ و مبهم می‏باشد و به صورت میراثی از آن پاسداری می‏شود. میراثی که هنوز عمق و ضرورتش را نچشیده‏ایم.

 طرح‏هایی که امامت را برای چند نسل بر اساس نص و سنت می‏گیرند و سپس شورایی حسابش می‏کنند. و طرح‏هایی که امامت را در حد رهبری تفسیر می‏کنند و شرایطش را حذف می‏کنند، خواه از نسل علی‏علیه السلام یا دیگری و طرح‏هایی که امامت را موروثی و سلطنتی و نور چشم بازی خیال می‏کنند. و طرح‏هایی که امامت را غیرقابل تحلیل می‏شناسند و بر اساس تعبد با تمام ابهامش باورش می‏کنند. تمام این طرح‏ها، امامت را نفهمیده‏اند و جایگاه و بنیادهایش را نشناخته‏اند و در تاریکی تیر انداخته‏اند.

 شاید این همه تفسیر و تأویل از آن‏جا مایه می‏گیرد که ما حکومت‏ها را در همین اشکال موجود دنبال می‏کنیم و در میان همین سیستم‏ها نقد می‏زنیم و از آن‏جا که هیچ‏کدام از این‏ها با امامت نمی‏خواند یا از کنار آن می‏گذریم یا آن را تخفیف می‏دهیم تا مورد قبول روشنفکران قرار گیرد.

 شاید این گمان‏ها از این‏جا برخاسته‏اند که ما امامت را مبهم طرح کرده‏ایم و آثار و مرزها و اثراتش را نشان نداده‏ایم و این طرح حکومتی را جدی نگرفته‏ایم.

 اگر ما جایگاه امامت را بشناسیم و ضرورتش را لمس کنیم، بر اساس همان ضرورت، وجود امام زمان (عج) را احساس می‏کنیم و از زیر بار اشکال‏های بنی‏اسراییلی، آزاد می‏شویم و بر اساس همان ضرورت و احساس به عشقی از امام می‏رسیم. آن هم نه عشقی ساده و سطحی، که عشق شکل گرفته و جهت یافته و تبدیل شده به حرکت و به سازندگی مهره‏هایی که این حکومت سنگین و بلند به آن احتیاج دارد.   

ستاره پنهان

منظور از ستاره بنهان که خدا در قرآن بدان سوگند یاد کرده چیست؟

حضرت فرمودند: آن ستاره، امامی است که در سال دویست و شصت پنهان می شود. سپس بسان شعله ای اروخته که در شب تاریک آشکار گردد، طلوع می کند و می درخشد.

اگر زمان او - و دورن ظهورش - را دریابی، چشمت روشن می شود.

تیرگی ستم و بیدادگری، همچون تاریکی شب همه جا را می گیرد.

ظلمت جهل و نادانی، بسن سیاهی شب بر جهان سایه می افکند. پرده ظلمانی فساد و تبهکاری مانند شب تار اجتماعات بشری را می پوشاند.

در میان این تیرگی ها ناگهان نور یزدان که مثل ستاره پنهان در روز، خود را نهان ساخته و همچون آهوی آواره از بیم درندگان، به مخفی گاه خویش پناه برده، ظاهر می شود و همانند شعله فروزانی در شب تاریک می درخشد.

او با جلوه نورش آسمان سیه دنیای پر ظلمت و جنایت را به فروغ انصاف و تابش عدالت روشن می نماید، زمین تیره سراسر بی خردی و جهالت را به پرتو بینش و اشعه دانش، تلالو می بخشد و فضای مسموم و ظلمانی شرک و بت پرستی را به نور توحید و یکتا پرستی درخشان می سازد.

آری، حضرت مهدی امام زمان علیه السلام به وحی ایزد مهربان در آهنگ جان پرور قرآن،

با سه عنوان روز تابان، نور یزدان و ستاره پنهان معرفی شده که هر یک از این القاب، بیانگر ابعادی از مقام والا و کمالات ویژه آن بزرگوار است.

 ( منبع تبیان ) 

---

 

 نرم افزار آفتاب (امام عصر عج) برای موبایل با فرمت جاوا 

این کتاب موبایل یکی از کاملترین کتب درباره امام عصر عج ، حضرت مهدی میباشد که در آن موضوعاتی چون ره یافتگان ، شیفتگان ، توسلات ، تجلیات ، شفا یافتگان و … ذکر شده اند.

فرمت : جاوا
دانلود | با حجم : ۶۵۱ کیلو بایت
رمز فایل : www.mob4u.ir

تهذیب نفس در عصر غیبت

 

یکی از وظایف مهمّی که هر شیعة منتظر بر عهده دارد، تهذیب نفس و آراستن خود به اخلاق نیکو است، چنان‌که در روایتی که نعمانی به سند خود از امام صادق(ع) نقل می‌کند، آمده است:
«هر کس از اینکه جزء یاران حضرت قائم(ع) باشد، شاد و خوشحال می‌شود، باید منتظر باشد و در حال انتظار، اهل ورع و عمل به نیکی‌های اخلاقی باشد. پس اگر (در چنین حالی) از دنیا برود و حضرت قائم(ع) پس از او ظهور فرمایند، پاداشی همچون پاداش کسانی که ایشان را درک کرده‌اند، خواهد داشت. پس (حال که چنین است) بکوشید و در انتظار باشید. گوارایتان باد ای گروه مورد رحمت قرار گرفته!»1
موضوع تهذیب نفس و دوری گزیدن از گناهان و اعمال ناشایست، به عنوان یکی از وظایف منتظران در عصر غیبت، از چنان اهمیّتی برخوردار است که در توقیع شریفی که از ناحیة مقدّسة حضرت صاحب‌الامر(ع) به مرحوم شیخ مفید صادر گردید، اعمال ناشایست و گناهانی که از شیعیان آن حضرت سر می‌زند، یکی از اسباب یا تنها سبب طولانی شدن غیبت و دوری شیعیان از لقای آن دُرّ منیر شمرده شده است:
«... تنها چیزی که ما را از آنان (شیعیان) پوشیده می‌دارد، همانا چیزهای ناخوشایندی است که از ایشان به ما می‌رسد و خوشایند ما نیست و از آنان انتظار نمی‌رود».2
امام صادق(ع) نیز در روایتی بر موضوع داشتن تقوا و پاک‌دامنی منتظران تأکید نموده، می‌فرمایند: «تقوا و پاکدامنی و درستی... و انتظار فرج با صبر و بردباری از راه و رسم ائمه(ع) است».3 

----------------------------------
مطلب برگرفته از ghasemhasar.blogfa.com  

----------------------------------------------------

۱. نعمانی، کتاب الغیبـة، باب 11، ح16.
2. مجلسی، بحارالانوار، ج53، ص177.
3. همان، ج52، ص122.  

 

یا حق

دوران بعد از ظهور

بعد از ظهور امام زمان(علیه السلام) عدّه اى علیه آن حضرت وارد جنگ مى شوند و سعى خواهند کرد تا از تشکیل حکومت عدل الهى بر روى زمین ـ که وعده ى آن، از سوى انبیا و امامان(علیهم السلام) داده شده است ـ جلوگیرى کنند. امام(علیه السلام) ابتدا، آنان را به راه حق دعوت خواهد کرد و اگر قبول نکردند، با آنان وارد کارزار مى شود و هرگونه فساد و کژى را نابود خواهد کرد.

دوران پس از ظهور حضرت مهدى (عج) بدون شک، والاترین و شکوفاترین فصل تاریخ انسانیت است. آن دوران، دورانى است که وعده‌هاى خداوند درباره ى خلافت مؤمنان و امامت مستضعفان و وارثت صالحان، عملى مى گردد و جهان با قدرت الهى آخرین پرچمدار عدالت و توحید، صحنه‌ى شکوه مندترین جلوه‌هاى عبادت پروردگار مى شود.
امام باقر(علیه السلام) در تفسیر آیه ى (وَ قاتِلُوهُمْ حَتّى لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلّهِ); مى فرماید: تأویل این آیه، هنوز نیامده است... پس زمانى که تأویل آن فرا رسد، مشرکان کشته مى شوند، مگر موحّد شوند و شرکى باقى نماند. و در حدیث دیگرى مى فرماید: با مشرکان جنگ مى کنند تا این که موحّد شوند و شریکى براى خدا قرار ندهند. چنان (امنیتى حاصل) مى شود که پیر زن کهنسال، از مشرق به مغرب مى رود، بدون آن که کسى جلوى او را بگیرد.  

 

یا صاحب الزمان جهان در انتظار طلوع خورشید است... 

خورشید تابان طلوع کن... تا ظلمتی را که در زمان غیاب نورت پدید آمده را بزدایی... 

انتظاری دیگر...

 بسیارى دوست دارند بدانند امام در کجا زندگى مى‏کند.

در این باره : 

درباره محل اقامت امام در دوران غیبت کبرا نمى‏توان به طور دقیق به محلى خاص اشاره کرد . امام صادق - علیه السلام - به ابوبصیر فرمود: نیکوترین منزل مدینه است . علامه مجلسى نیز مى‏گوید: همین جمله دلالت مى‏کند آن حضرت غالبا در مدینه و اطراف آن به سر مى‏برد . امام باقر - علیه السلام - هم به کوه «ذى طوى‏» اشاره فرموده است; اما باید گفت هیچ کس به محل دقیق سکونت امام مهدى - علیه السلام - راه پیدا نمى‏کند; زیرا امام عصر به ابراهیم بن مهزیار فرمود: پدرم از من پیمان گرفته در سرزمینى پهناور و دوردست زندگى کنم تا از نیرنگ‏هاى گمراهان و متمردان امت تازه به دوران رسیده و گمراه، نهان و مصون باشم . این پیمان مرا بر فراز تپه‏هاى بلند و ریگزارها و سرزمین‏هاى مورد اطمینان افکنده است . برخى احتمال مى‏دهند امام در یکى از جزایر دوردست که با کشور مغرب چندان فاصله ندارد و به جزیره خضرا معروف است، به سر مى‏برد. گروهى نیز با منطبق دانستن اوصاف این جزیره با مثلث‏برمودا، آن مکان را محل سکونت امام زمان - عجل الله فرجه الشریف - مى‏دانند; زیرا به رغم تلاش‏هاى فراوان تا کنون کسى به کشف اسرار این مثلث توفیق نیافته است. بى‏تردید این نظر نادرست مى‏نماید . 

به استناد برخى از روایات، امام عصر - عجل الله فرجه الشریف - در زمان غیبت کبرا در همه جا حضور مى‏یابد، و یوسف وار به طور ناشناس میان مردم رفت و آمد مى‏کند . هیچ کس وى را نمى‏شناسد تا وقتى خداوند به او اجازه دهد خود را معرفى کند; چنانچه به یوسف صدیق اجازه داد خود را به برادرانش بشناساند . 

بر اساس روایت امام صادق - علیه السلام - ، یکى از جاهایى که امام عصر - عج الله فرجه الشریف - حضور مى‏یابد، صحراى عرفات در ایام حج است .

عبید بن زراره گفت: از امام صادق - علیه السلام - چنین شنیدم: زمانى فرا رسد که مردم امام خود را نبینند . او در روزهاى حج مردم را مى‏بیند ولى مردم او را نمى‏بینند .محمد بن عثمان، یکى از نواب اربعه، نیز در این باره مى‏گوید: والله ان صاحب هذا الامر یحضر الموسم کل سنة فیرى الناس و یعرفهم و یرونه و لایعرفونه; به خدا سوگند، صاحب این امر همه ساله در مراسم حج‏حضور پیدا مى‏کند . مردم را مى‏بیند و مى‏شناسد; ولى مردم - با این‏که او را مى‏بینند - نمى‏شناسند .  

 

یا حق...